ze smutkiem

См. также в других словарях:

• smutny — smutnyni, smutnyniejszy 1. «pogrążony w smutku» Być smutnym z jakiegoś powodu. 2. «nacechowany smutkiem, wywołany smutkiem; posępny, ponury, melancholijny» Smutne myśli. Smutny uśmiech. Smutne spojrzenie. Smutne usposobienie. Szumią jodły na gór… …   Słownik języka polskiego

• godny — Pożałowania, ubolewania godny a) «przykry, niezręczny, będący wynikiem nieporozumienia»: Wtedy to zaszedł ten godny pożałowania incydent, który nas wszystkich napełnił smutkiem i wstydem. B. Schulz, Sanatorium. b) «dyskredytujący kogoś lub coś;… …   Słownik frazeologiczny

• łabędzi — książk. Łabędzi śpiew «ostatnie dzieło autora lub dzieło kończące jakiś okres historyczny, literacki itp.»: Czytałem ze smutkiem wspomnienia Słonimskiego (...). Jest w nich sporo wdzięku i doskonałego uchwycenia atmosfery opisywanych lat, oraz… …   Słownik frazeologiczny

• niewiele — komuś brakuje; niewiele się już komuś należy «o kimś słabym, chorym, bliskim śmierci»: Matka dziecka siedziała na łóżku, miała głęboko podkrążone oczy i zapadnięte policzki. Jej też już niewiele brakuje – pomyślała ze smutkiem (...). M. Nurowska …   Słownik frazeologiczny

• serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… …   Słownik frazeologiczny

• ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …   Słownik języka polskiego

• osjanizm — m IV, D. u, Ms. osjanizmzmie, blm lit. «kierunek w literaturze XVIII w. charakteryzujący się nastrojowością, uczuciowością, tajemniczością i smutkiem» ‹od imienia barda celt.› …   Słownik języka polskiego

• przyćmić — dk VIa, przyćmiććmię, przyćmiććmisz, przyćmiććmij, przyćmiććmił, przyćmiććmiony przyćmiewać ndk I, przyćmićam, przyćmićasz, przyćmićają, przyćmićaj, przyćmićał, przyćmićany 1. «zrobić nieco ciemniejszym; przytłumić blask czegoś; przygasić,… …   Słownik języka polskiego

• przymglony — «przesłonięty mgłą, przyćmiony czymś» Przymglone niebo. Przymglone światło. Okulary, szyby przymglone parą wodną. przen. Oczy przymglone smutkiem …   Słownik języka polskiego

• smucić — ndk VIa, smucićcę, smucićcisz, smuć, smucićcił, smucićcony «być przyczyną czyjegoś smutku, napełniać smutkiem; martwić, zasmucać» Smuci kogoś zła wiadomość, czyjeś zachowanie, czyjaś choroba. Smuci mnie, że tak się stało. smucić się «być smutnym …   Słownik języka polskiego

• boleśnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., boleśnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w sposób sprawiający silny ból fizyczny lub psychiczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Boleśnie zadrapać się drutem kolczastym. Boleśnie dotknąć kogoś …   Langenscheidt Polski wyjaśnień